Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quod est munus, quod opus sapientiae? De illis, cum volemus. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Duo Reges: constructio interrete.

Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Recte, inquit, intellegis.

Nam quid possumus facere melius? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Hoc tu nunc in illo probas. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.