Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Duo Reges: constructio interrete. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Ecce aliud simile dissimile. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. At eum nihili facit;
Non est igitur summum malum dolor. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Deprehensus omnem poenam contemnet. At enim hic etiam dolore. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Non risu potius quam oratione eiciendum?
