Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Immo alio genere; Duo Reges: constructio interrete. Quis negat? Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Summus dolor plures dies manere non potest? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.
Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Quod iam a me expectare noli. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Quis negat? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Oratio me istius philosophi non offendit; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio.
Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
